چقدر این شب بوی نیامدن تو را می دهد...

چقدر این شب بوی نیامدن تو را می دهد..
حالا من ایستاده ام اینجا ،

درست رو به روی کوچه ای که به تو ختم می شود

باهمان نگاه لرزان همیشه..
با شال گردنی که باد به هرسو می رقصاندش..
شال گردنی که بوسه های نازک تورا درآن پیچیده ام..
بوی دوباره نیامدنت ، تمام دلم را می لرزاند..
مدام دعایت می کنم

و آهسته بدون آنکه بادهای سرگردان بفهمند،

بی انصافیت را زمزمه می کنم..

چقدر این شب بوی نیامدنت را می دهد...
دلواپسم..
کاش فردا بود...

{ علی طلوعی }